راهکارهایی برای تحول در خور و بیابانک
شهرستان خور و بیابانک در قلب کویر و مرکز ایران واقع شده است این شهرستان بین دو شهر نائین و طبس واقع شده و فاصله آن از شهر اصفهان حدود 400 کیلومتر است. منطقه وسیع خور و بیابانک به شبکه گاز متصل نبوده و از کمبود آب شیرین رنج می برد اما ذخیره شورابه های آن بیش از 2 میلیارد متر مکعب است.
شورابه این پلایا علاوه بر پتاس، دارای املاح معدنی با ارزشی از قبیل کلرور کلسیم، کلرور منیزیم، نیترات کلسیم ولیتیم می باشد. فاصله معدن پتاس خور و بیابانک که بزرگترین معدن پتاس کشور است تا ایستگاه قطار تل حمید و منتظر قائم حدود یکصد کیلومتر است که منطقه نسبتا صاف و هموار می باشد.
پیشنهاد ها جهت ایجاد تحول اقتصادی در منطقه متناسب با ظرفیت های منطقه:
- احداث خط آهن از معدن پتاس خور و بیابانک تا ایستگاه قطار منتظر قائم به طول صد کیلومتر که منطقه را به شبکه ریلی سراسری متصل می کند.
- احداث نیروگاه برق با سوخت ذغال سنگ در کنار شورابه ها ها با هدف تولید برق وچند میلیون متر مکعب آب شیرین مورد نیاز واحدهای صنعتی، واحدهای گلخانه ای و شرب کل منطقه
- احداث شهرک بزرگ گلخانه ای و تامین انرژی گرمایی مورد نیاز آن در ماه های سرد از انرژی گرمایه دودکش نیروگاه و تامین آب مورد نیاز شهرک گلخانه ای از طریق آبشیرین کن نیروگاه
- احداث واحدهای تولید kcl کلرید پتاسیم با ظرفیت 500 هزار تن در سال، واحدهای اسید سولفوریک با ظرفیت حدود 400 هزار تن در سال، احداث واحدهای تولید کود سولفات پتاسیم با ظرفیت حدود 500هزار تن در سال و واحد های تولید شمش منیزیم با استفاده از لجن معدنی حاصل از آبشیرین کن
- احداث واحد کلرآلکالی با استفاده از نمک طعام و انرژی برق اختصاصی در منطقه
- احداث واحدهای تولید سود پرک و سایر شاخه های متنوع حاصل از واحدکلرآلکالی
- احداث مزرعه های تولید انرژی برق از خورشید
توضیح اینکه در صورت عدم احداث نیروگاه زغال سنگ می توان با انرژی گرمایی حاصل از واحدهای اسید سولفوریک چند میلیون متر مکعب آب شیرین تولید نمود.
البته اجرای طرح های فوق در صورتی قابل پیگیری است که سازمان حفاظت از محیط زیست با اجرای چنین طرح هایی موافق باشد و بتوان برای نمک باقی مانده فکر اساسی نمود.